Özüm, içim, dışım, kuzum, doğmamış prensesim, ne çok hayalim var seninle ilgili, mis kokunu içime çekmek, saçlarının okşamak, seni uyurken uzun uzun seyretmek gibi...
Şimdi sana sahip olma şansından giderek uzaklaşıyorum, ilk başlarda kendi koyduğum engelleri şimdi neredeyse aşmak imkansız, bir yandan buralara gelmediğin ve belkide hiç gelemeyeceğin için rahatım, hayat zor be kuzum...
Sana masallar anlatmak, seni pamuklara sarmak, cennet kokunu doya doya içime çekmek, gözümün önünde nasıl hızlı adımlar atarak büyüdüğünü seyretmeyi nasılda çok istiyorum.. Her gözlerinin içine baktığımda beni karşılıksız seven birinin varlığını bilmek nasılda mucizevi olurdu...
Nasılda muhtacım aslında varlığına, beni hayatta tutabilecek o küçücük ellerine, beni koruyabilecek varlığına... Sesine, soluğuna, ağlamana, gülmene nede çok ihtiyacım var... Belki bir gün diyorum bir mucize olur, belki diyorum sen oralarda bir yerlerde bizim için nefes almayı bekliyorsundur... Belki hayat aslında o kadar acımasız değildir, belki benim için biçilen bedel bu kadar ağır değildir...
Sen benim büyümemiş, büyüyememiş meyvem, hayat ışığım, gökkuşağımın en göz alıcı rengi, nede çok istiyorum bu hali belli olmayan yolda elinden tutmayı, gücün olmayı gücüm olmanı...
tabi bilesin, bekle beni, sen gelemesende elbet ben senin yanına geleceğim..
Seni Seviyorum doğmamış prensesim...
Seda Mete
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder